Pozwoliłam aby szczęście przeszło mi koło nosa

Moja głupota i niezdecydowanie doprowadziły do tego, że 'szczęście przeszło mi koło nosa'. Pewnie wiele osób z Was uzna mnie za wariatkę po tym co napiszę, ale w sumie to mnie to nie zwidzi....
Zrezygnowałam z miłości z powodu własnej niepełnosprawności. Bardzo tego żałuję, ale nie cofnę czasu..
Bałam się, że będę dla tego kogoś ciężarem, po prostu stchórzyłam. To była zwykła ucieczka... Już nigdy nie popełnię tego błędu, to była najgłupsza decyzja jaką mogłam podjąć. Niepełnosprawność nie jest żadną przeszkodą, mamy prawo do szczęścia jak reszta ludzi... Jestem na siebie zła, jak mogłam w ogóle do tego dopuścić. Przecież już się pogodziłam ze swoją niepełnosprawnością... Dlaczego zawsze muszę coś zepsuć?
Straciłam kogoś na kim mi bardzo zależało, to już koniec i nie da się tego odbudować, dobrze Go rozumiem..
Muszę zacząć wszystko od początku, zapomnieć i zacząć żyć własnym życiem... Boli ....

Już niedługo rozpocznie się nowy etap w moim życiu-studia. Mam nadzieję, że będzie to najlepszy okres w moim życiu.. Nowe znajomości, nauka (brak czasu na rozmyślanie o przeszłości) i pełne wrażeń życie studenckie... Dowiedziałam się, że w tym samym akademiku co ja będzie również moja koleżanka z Liceum Gosia i kolega z gimnazjum Marcin, fajnie co nie...

Dzisiaj wydrukowałam sobie papiery na stypendia, o joj ile tego jest. Szczerze mówić to od samego patrzenia odechciała mi się składania, ale wiem, że te stypendia mi pomogą, ułatwią studiowanie (oby tylko zostały pozytywnie rozpatrzone)...


Przepraszam, że tak chaotycznie piszę, ale nie umiem dzisiaj tego ubrać w słowa tak aby powstała ładna całość.