"Każdy ptak śpiewa po swojemu"

Na początku chciałam przeprosić, że nie pisałam, ale chwilowo mam małe problemy z dostępem do internetu.
Chyba rozumiecie :)......

W tym poście chciałabym napisać o tym co kocham robić, czyli o śpiewie....
Muzyka od zawszy była moją pasją. Oczywiście jako mała dziewczynka, kryłam się z tym. Kiedy nikogo nie było w pobliżu mruczałam sobie coś pod noskiem i od tego wszystko się zaczęło....
Pierwsze kroki na scenie poczyniłam mając 6 lat, chodziłam wtedy do zerówki. Razem z koleżanką z grupy wystąpiłyśmy na konkursie muzycznym i zajęłyśmy pierwsze miejsce. Byłyśmy takie szczęśliwe. Było to dla Nas wielkie przeżycie i chyba do końca życia utkwi Nam to w pamięci. Śpiewałyśmy razem do końca podstawówki. W gimnazjum zapisałyśmy się kółka muzycznego. Była to dosyć duża grupa, ponieważ liczyła około czterdziestu osób. To dopiero było wyzwanie :). Muzyka była moim ulubionym przedmiotem, to chyba normalne :).....
Kiedy poszłam do liceum myślałam, że nie będę już miała okazji tak świetnie się bawić podczas śpiewu. To właśnie tam dowiedziałam się o Festiwalu Zaczarowanej Piosenki. Postanowiłam wziąć w nim udział. Do konkursy przygotowywałam się oczywiście po zajęciach. Próby przynosiły mi wiele radości, do sali wracałam z uśmiechem na buzi, było naprawdę super :) Przez pierwsze dwa lata nie udało mi się przejść przez eliminacje, ale mimo to i tak się cieszyłam, że spróbowałam.
Będąc w trzeciej klasie, zastanawiałam się czy startować również i tym razem. Nie byłam pewna, miałam wątpliwości czy znajdę czas na przygotowanie. Wiecie matura, więc trzeba było zająć się nauką. Decyzję podjęłam dosłownie w ostatniej chwili. Wzięłam udział jednak nie nastawiałam się pozytywnie, ponieważ piosenka nie była dobrze dopracowana. No, ale cóż 'raz kozie śmierć', wysłałam to nagranie. Wyniki eliminacji zawsze były publikowane na stronie Zaczarowanej Piosenki. Pewnej soboty weszłam aby zobaczyć kto się dostał. Zaskoczenie... woooww, okrzyk radości, w oczach łzy :) Wśród półfinalistów widniało moje imię i nazwisko, po prostu szok, dostałam się :) Mimo, że na półfinale się skończyło to i tak byłam z siebie zadowolona, dumna, że znalazłam się w gronie szczęśliwej siedemnastki:) To był dla mnie ogromny sukces... Jeśli będę miała okazję to w następnym roku też wezmę udział, a może uda się dojść dalej.... Chciałabym móc znowu spotkać się z tymi osobami, które poznałam tamtego dnia. To naprawdę bardzo zdolni ludzie. Była pod ogromnym wrażeniem ich pięknych głosów. Ludzie tacy jak my są dowodem na to, że niepełnosprawność nie jest przeszkodą w realizowaniu swoich marzeń....
Podczas pobytu w Konstancinie moja szkoła brała również udział w różnych festiwalach. Niezapomniane przeżycia.
Po lekcjach czasami mieliśmy karaoke. Oj wtedy to się działo. Śpiewał dosłownie każdy. Liczyła się dobra zabawa, a nie to czy ma się piękny głos czy też nie. Nie było żadnej rywalizacji. Wszyscy się wygłupialiśmy i nikt nie czuł się gorszy.....
Słysząc słowo 'muzyka' zapominam o wszystkim. Uwielbiam słuchać różnych kawałków, kocham śpiewać. Robię to całą sobą. Kiedy śpiewam, wszystko dookoła staje się takie piękne, świat promienieje... O joj mogłabym o tym ciągle pisać....Cudowne przeżycie.....

Każdy z Nas czymś się pasjonuje, więc wiecie jak to jest. Dusza sama rwie się do tego aby to robić :)
Najważniejsze w życiu jest spełnianie własnych marzeń..... To one nadają życiu sens :))))